به گزارش بانک اطلاعات نوآوران و نخبگان، عظیم‌ترین آزمایش علمی جهان دوباره این کار را انجام داده است و نشانه‌هایی از سنگین‌ترین ذره پادماده کشف شده را شناسایی کرده است.

به نقل از اسپیس، این بدان معناست که برخورددهنده بزرگ هادرونی (LHC)، قوی‌ترین شتاب‌دهنده ذره‌ای که تا به حال ساخته شده است، به دانشمندان نگاهی اجمالی از شرایطی داده است که در زمانی که کیهان کمتر از یک ثانیه عمر داشته، وجود داشته است.

 ذره پادماده شریک ذره‌ای عظیم به نام هایپرهلیوم-۴ است و کشف آن می‌تواند به دانشمندان کمک کند تا به این معما که چرا ماده منظم بر جهان تسلط یافت، با وجود اینکه ماده و پادماده به مقدار مساوی در مه‌بانگ ایجاد شدند، پاسخ دهند.

این عدم تعادل به نام «عدم تقارن ماده-پادماده» شناخته می‌شود. ذرات ماده و ذرات پادماده در برخورد با هم از بین می‌روند و انرژی خود را دوباره به کیهان آزاد می‌کنند. این نشان می‌دهد که اگر عدم تعادل بین این دو در اوایل جهان به وجود نمی‌آمد، ممکن بود کیهان در واقع مکانی بسیار خالی‌تر و کمتر جالب باشد.

برخورد دهنده هادرونی بزرگ با اکتشافاتش در حال تغییر پارادایم در مورد جهان اولیه است. این برخورددهنده که در یک حلقه به طول ۱۷ مایل (۲۷ کیلومتر) در زیر کوه‌های آلپ در نزدیکی ژنو، سوئیس بنا شده است، به کشف ذره بوزون هیگز که مسئول جرم دادن به ذرات دیگر است، مشهور است.

برخوردهایی که در آن رخ می‌دهد حالتی از ماده به نام «پلاسمای کوارک-گلوئون» ایجاد می‌کند. این دریای متراکم پلاسما همان «سوپ اولیه» از ماده است که حدود یک میلیونم ثانیه پس از مه‌بانگ جهان را پر کرده بود.

آشکارساز آلیس 

ابر هسته‌ها (Hypernucleus) مانند هسته‌های معمولی اتم حاوی پروتون‌ها و نوترون‌ها و همچنین ذرات ناپایدار به نام «هایپرون» هستند. مانند پروتون‌ها و نوترون‌ها، هایپرون‌ها نیز از ذرات بنیادی به نام کوارک‌ها تشکیل شده‌اند. در حالی که پروتون‌ها و نوترون‌ها حاوی دو نوع کوارک به نام کوارک‌های بالا و پایین هستند، هایپرون‌ها حاوی یک یا چند کوارک عجیب هستند.