 |
 |
امام سعدالملک رشیدالدین محمد بن محمد بن عبدالجلیل عمری کاتب بلخی معروف به رشید وطواط شاعر نامی قرن ششم است. وی در سال ۴۸۱ هجری قمری در بلخ چشم به جهان گشود و در سال ۵۷۳ هجری قمری در گرگانج خوارزم بدرود حیات گفت.
وی دبیر دیوان اتسز خوارزمشاه بود و به خاطر اندام کوچکش به او لقب «وطواط» (به معنای خفاش یا نوعی پرستو) دادند.
وطواط به فارسی و عربی شعر می‌سرود و به هر دو زبان آثاری منثور نیز دارد. از جمله آثار منثور مشهور فارسی وی می‌توان به «حدائق السحر فی دقائق الشعر» اشاره کرد.
آثار
حدائق السحر فی دقائق الشعر
ابکار الافکار فی الرسائل و الاشعار
عرائس الخواطر و نفائس النوادر
دیوان فارسی (با بیش از ۸۵۰۰ بیت)
دیوان عربی
نثر اللئالی (مطلوب کل طالب من کلام امیرالمؤمنین علی بن ابی‌طالب)
لطایف الامثال و طرایف الاقوال (شرح فارسی ۲۸۱ مَثَل عربی).
مجموعه رسائل عربی
فصل الخطاب
انس اللهفان
جواهر القلائد و زواهر الفرائد (فرائد القلائد)
لغت فارسی منظوم موسوم به حمد و ثنا
درر غرر
تحفة الصدیق الی الصدیق من کلام ابی بکر صدیق
و ۱۱ رساله و مجموعه، صدکلمه‌ای از سخنان خود به عربی.
