امیر فقری (Amir Faghri) متولد ۲۷ فروردین ۱۳۳۰ در اصفهان استاد تمام دانشگاه کنتیکت آمریکا در رشته مهندسی مکانیک است و تاکنون فعالیت‌های متعددی را در زمینه‌های مختلف مهندسی و تحت سمت‌هایی نظیر رئیس، مدرس و پژوهشگر انجام داده است. از جمله مهم‌ترین مسئولیت‌های فقری می‌توان به ریاست گروه مهندسی مکانیک دانشگاه کنتیکت طی سال‌های ۱۹۹۴ تا ۱۹۹۸، عضویت در هسته مرکزی دانشکده مهندسی همین دانشگاه طی سال‌های ۱۹۹۸ تا ۲۰۰۶۶ و ریاست در بخش مهندسی حرارت و سیالات شرکت یونایتد تکنولوژی طی سال‌های ۲۰۰۴ تا ۲۰۱۰۰ اشاره کرد. شهرت فقری بیش‌تر مرهون پژوهش‌ها و فعالیت‌های وی در زمینه انتقال حرارت و تألیف صدها مقاله علمی است؛ فقری از پیشگامان تکنولوژی لوله گرمایی و مهندسی سیستم‌های انرژی گرمایی است و کتاب مشهور "دانش و تکنولوژی لوله گرمایی" نیز از جمله آثار اوست.

فقری دوران کودکی و اوایل نوجوانی خود را در ایران و در شهر اصفهان گذراند. هنوز پنج سالگی امیر به پایان نرسیده بود که وی متحمل غم از دست دادن مادر شد و پدرش به تنهایی وظیفه پرورش او را بر عهده گرفت. پدر امیر که خود دامپزشک بود، نقش بسیار مهمی در علاقه‌مند شدن امیر به ریاضیات و مهندسی ایفا کرد و در نهایت با در نظر گرفتن استعداد و ذوق و علاقه‌ای که در امیر دیده بود، مقدمات شروع تحصیلات عالی را برای وی در آمریکا فراهم کرد. امیر با کسب کردن بورسیه تحصیلی کامل در رشته مهندسی مکانیک از دانشگاه ایالتی اورگن در سال ۱۹۷۰ عازم کاروالیس شد. تنها سه سال پس از شروع دوره کارشناسی وی مدرک کارشناسی خود را دریافت کرد. در طی دوران کارشناسی امیر متوجه علاقه وافر خود در زمینه انتقال حرارت و جرم شده بود و جیمز ولتی نیز از جمله اعضای هیئت علمی دانشگاه ایالتی اورگن بود که امیر را در این زمینه یاری کرد. پس از فارغ‌التحصیلی از دوره کارشناسی، امیر توانست برای دوران تحصیلات تکمیلی از دانشگاه کالیفرنیا در برکلی پذیرش همراه با بورسیه کامل دریافت کند. امیر دوران تحصیلات تکمیلی خود را در رشته مهندسی مکانیک و به سرپرستی رالف سِبان گذراند و مدارک کارشناسی ارشد و دکترای خود را به ترتیب در سال‌های ۱۹۷۴ و ۱۹۷۶۶ دریافت کرد. علاقه، پشت‌کار، خلاقیت و بداعت  او در زمینه مهندسی مکانیک سیالات و حرارت به حدی بالا بود که وی توانست تمامی مدارج تحصیلات عالی را ظرف مدت شش سال با موفقیت تمام به پایان برساند.

در سال ۱۹۷۶ و بلافاصله پس از اتمام دوران تحصیلات در آمریکا، فقری عازم وطن خود، ایران شد و در دانشگاه صنعتی شریف تدریس را آغاز کرد. وی از جمله افراد تأثیرگذار و مهم در سازمان‌دهی اعضای علمی و مدریت دانشگاه صنعتی اصفهان در سال ۱۹۷۷ به شمار می‌رود. فقری تا سال ۱۹۸۰ در دانشگاه صنعتی اصفهان به عنوان عضو هیئت علمی در گروه انرژی این دانشگاه باقی ماند (این گروه‌ها هم اکنون به دو دانشکده مهندسی مکانیک و مهندسی شیمی تفکیک شده است). در سال ۱۹۸۱، چانگ-لین تیِن، رئیس وقت دانشگاه کالیفرنیا، خود شخصاً از فقری دعوت کرد تا به عنوان استاد مدعو برای تدریس ترمودینامیک و دروس مرتبط با انرژی به دانشگاه کالیفرنیا در برکلی بپیوندد. در سال ۱۹۸۲، فقری به عنوان عضو هیئت علمی به دانشگاه ایالتی رایت پیوست و در سال ۱۹۸۹۹ حائز مرتبه استاد طلایه‌دار و ممتاز «براگ» شد. فقری فعالیتش را  در همین دانشگاه توسعه داد و توانست در همان دوران آزمایشگاه و گروه پژوهشی انتقال حرارت ممتازی را در سطح دانشگاه‌های ملی آمریکا گردهم بیاورد. آزمایشگاه فقری در آن دوران به طور عمده مأمور به انجام فعالیت‌های مربوط به ناسا و نیروی هوایی ارتش آمریکا بود. در سال ۱۹۹۴ فقری به عنوان استاد تمام به جرگه اعضای هیئت علمی دانشگاه کنتیکت پیوست و ریاست دانشکده مهندسی مکانیک را تا سال ۱۹۹۸ بر عهده داشت.